Muzyczne wspomnienie w redzkim kościele – zaduszki jazzowe

Fot. TTM

Redzkie Zaduszki Jazzowe powróciły po rocznej przerwie. W środę (3 listopada) w kościele pw. WNPM i św. Katarzyny wystąpili znani i cenieni artyści sceny, m.in. Krystyna Stańko, Joanna Knitter czy Leszek Dranicki. To muzyczne wspomnienie zmarłych artystów.

Dzień 3 listopada na stałe wpisał się w kalendarz redzkich imprez. Od 2017 roku organizowane są Redzkie Zaduszki Jazzowe – wydarzenie przepełnione zadumą, ale przede wszystkim pozytywną energią płynącą z twórczości muzyków, których już z nami nie ma. To czwarta edycja, ponieważ w zeszłym roku impreza nie mogła odbyć się z powodu pandemicznych obostrzeń.

— Pamiętam, kiedy w 2017 roku rozpoczynaliśmy to wydarzenie, to z wielką obawą czy ktoś przyjdzie, ale z z każdym rokiem widzę, że przybywa fanów tego wydarzenia i na stałe weszło w tradycję koncertowania – zwraca uwagę Tomasz Wiśniewski, dyrektor Fabryki Kultury.-Chciałbym podkreślić dużą odpowiedzialność, bo praktycznie każdy, kto wchodził tutaj do kościoła miał ubraną maseczkę i tak naprawdę nie musieliśmy nikomu o tym przypominać. Jeśli ktoś zapomniał, to dostawał od nas maseczkę. Bardzo się cieszę z dużej odpowiedzialności mieszkańców Redy.

W kościele pw. WNPM i św. Katarzyny wystąpili Krystyna Stańko z zespołem, Wojciech Staroniewicz, Take It Easy, Blues Connections, Leszek Dranicki, Jacek Siciarek i Joanna Knitter. Tłumnie zgromadzona widownia miała okazję usłyszeć jazzowe utwory legend.

— To ogromna scheda, którą pozostawili nam artyści jazzowi. To smutny rok, bo odszedł jeden z największych geniuszy muzyki jazzowej Chick Corea, ale też nasz Jerzy Matuszkiewicz – wspaniały twórca muzyki filmowej, znakomity saksofonista czy Wojciech Karolak. Mogłabym wymieniać, niestety ta lista jest zbyt długa. My chcemy ich pamiętać przez pryzmat ich muzyki, ale też przez pryzmat koleżeństwa, anegdot i opowieści. Myślę, że wspominanie ich w taki radosny sposób, sprawiłoby im wielką przyjemność. Nie byli to ludzie, którzy chcieli, aby po nich rozpaczano i płakano – mówi Krystyna Stańko.