Na dwóch piętrach wystaw czasowych w Muzeum Miasta Gdyni znajdzie się około 80 obrazów
reprezentujących główne nurty tematyczne w twórczości gdyńskiego surrealisty. Wśród nich
mało znane kartony malowane temperą, wyjątkowo liryczne, symboliczne i nastrojowe, które
zapewniły sukces pierwszej indywidualnej wystawie Gorbatowskiego w sopockim BWA w
styczniu 1959 roku.
Zaprezentowane zostaną także olejne portrety kobiet, które zaintrygowały sopocką
publiczność podczas ekspozycji w 1960 r., okrzykniętej przez ówczesną prasę wystawą 100
kobiet. Zresztą kobiece ciało nie raz powraca na płótnach gdyńskiego surrealisty. W
późniejszej twórczości można odnaleźć chociażby powracający motyw czerwonej, leżącej
kobiety ukazanej w śmiałym skrócie, liczne akty, kompozycje tworzone na bazie
zmultiplikowanych nóg i piersi czy wreszcie monumentalne postaci kobiece o orientalnych
rysach, wtopione w uliczki miast.
W Muzeum Miasta Gdyni będzie można też zobaczyć oleje prezentujące charakterystyczne dla
Gorbatowskiego fantastyczne miasta, rytmy i perspektywy. Ekspozycję dopełnią dokumenty,
zdjęcia i korespondencja Gorbatowskiego wypożyczona ze zbiorów rodziny artysty.
W wywiadzie przeprowadzonym z Gorbatowskim przez L. Kosycarza, opublikowanym w „Głosie
Wybrzeża” z 29.06.1967 r., sam artysta chyba najlepiej podsumował swój artystyczny
program: „Malarstwo oznacza dla mnie generalną spowiedź. Musi być osobiste i co
najważniejsze szczere, bo tylko w ten sposób można najpełniej wyrazić to, co się
przeżywa, swoje nawet najintymniejsze tęsknoty, widziadła z pogranicza fantazji”.
Konstanty Gorbatowski urodził się 19 września 1914 w Kijowie. Studiował w PWSSP w
Gdańsku w latach 1949–1954 u prof. Juliusza Studnickiego i Kazimierza Śramkiewicza,
uzyskując w 1955 r. dyplom. Artysta mieszkał w Gdyni przy ul. Reja, a jego pracownia
mieściła się przy ul. Kilińskiego. Wystawiał początkowo na Wybrzeżu (Sopot i Gdynia,
1957–63), następnie w Galerie Berheim w Paryżu, warszawskiej Kordegardzie (1965),
Rabacie (1968, 1971), Paryżu (1968), Bourges (1968), Turynie (1969), Rzymie (1970,
1980), Detroit (1972), Nowym Jorku (1972, 1973), Casablance (1973, 1974, 1975),
Mediolanie (1975), Kopenhadze (1975), Maribo (1975), Lyngby (1975), Sztokholmie (1975,
1981), Goteborgu (1976), Dusseldorfie (1977) i Wiedniu (1980). Szczególną popularność
zdobył we Włoszech, gdzie nazywano go „romantycznym surrealistą”. Zmarł 29 września 1984
w Gdańsku. Obrazy artysty znajdują się między innymi w Muzeach Narodowych w Gdańsku,
Szczecinie i Warszawie, Muzeach Okręgowych w Bydgoszczy i Toruniu, Muzeum Miasta Gdyni,
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Rzymie, zbiorach królewskich w Maroku, kolekcjach prywatnych
w Polsce, Francji, Danii, Szwecji, Włoszech i USA.
