Wejherowo: Sprawdź jak wyglądają prawdziwe diabelskie skrzypce

Diabelskie skrzypce to ludowy instrument muzyczny wyglądem przypominający miotłę – chordofon perkusyjny. Na jego strunach da się też basować, czyli wygrywać niskie dźwięki stanowiące harmoniczną podstawę dla ludowej melodii. Instrument można podziwiać "za szybą" galerii Filharmonii Kaszubskiej.

W Wejherowie prezentowana jest część kolekcji diabelskich skrzypiec Tadeusza Makowskiego, który własnoręcznie wykonał wszystkie zaprezentowane instrumenty.

Tadeusz Makowski jest twórcą ludowym, gawędziarzem, budowniczym instrumentów ludowych, muzykiem, pomysłodawcą imprez regionalnych i autorem wielu wystaw. Jego instrumenty, które można podziwiać na wystawie składają się z mierzącego nawet dwa metry drewnianego pręta zwieńczonego główką z maską gbura lub diabła, o wiechowatych włosach wyłażących spod kapelusza, którego rondo przyozdabiają dzwoniące przy każdym ruchu blaszaki oraz z przymocowanej do pręta drewnianej lub blaszanej skrzynki, pełniącej funkcję rezonatora. Poniżej połowy kija jest umieszczona deska mającą kształt skrzypiec. Instrument ma zwykle dwie druciane struny, na których gra się za pomocą drewnianego kija wykorzystywanego do pocierania, i uderzania w struny lub inne części instrumentu.

Instrument można dostrzec i usłyszeć w składach ludowych kapel, w których pełni funkcję perkusyjną i basową. Jest także jednym z symboli tożsamości regionalnej Kaszubów.

– Diabelskie skrzypce występują przede wszystkim na Kaszubach i na Kurpiowszczyźnie. Na Kaszubach służą głównie do gry perkusyjnej. Kurpiowska odmiana instrumentu ma zwykle gałkę umożliwiającą zmianę naciągu strun, co czyni diabelskie skrzypce zdatnymi do akompaniowania, a nawet do gry melodycznej – mówi Izabela Bukowska. – Instrument wykorzystywany był także do wzniecania wrzawy przy okazji różnego rodzaju obrzędów typowych dla okresu Bożego Narodzenia, karnawału oraz Wielkanocy.

Wystawę można podziwiać do 3 sierpnia.

fot. UM Wejherowo