Scena teatralna na Open'erze

Również w tym roku na Heineken Open'er Festival nie zabraknie teatru. Kilkadziesiąt tysięcy osób będzie od 3 do 6 lipca uczestniczyło nie tylko w koncertach, ale także w przedstawieniach teatralnych.

• *Po ubiegłorocznym sukcesie „Aniołów w Ameryce” (2,5 tysiąca widzów w ciągu czterech dni!) jesteśmy pewni, że pojawienie się nowej sceny teatralnej na Open’erze było nie tylko nową aktywnością zwiększającą atrakcyjność festiwalu, ale wręcz koniecznością, miejscem oczekiwanym przez naszą publiczność - zapowiadają organizatorzy.

W tym roku organizatorzy obiecują więcej przedstawień, jeszcze więcej emocji i jeszcze więcej konfrontacji z wizjami najważniejszych polskich twórców teatralnych. Część tegorocznego programu teatralnego Open’era koncentruje się wokół hasła ‘American Dreams’.

• Zaprosiliśmy spektakle, które rozliczają się z amerykańską ideą ucieczki w nierzeczywistość, życie ponad życiem, niezakorzenione, wyhodowane, zwykle bardzo pochłaniające i fascynujące, ale odcinające drogę powrotu do codzienności, która w kontekście snu musi stać się jednym wielkim zjazdem. Krytyczne spojrzenie na tę bez wątpienia jedynie pociągającą możliwość życia. Drugs, Sex and Rock‘n roll jako utopia? Współczesna machina marketingowa? Największe symulakrum współczesności? - pytają organizatorzy.   Przedstawienia teatralne zostaną zorganizowane przy współpracy z Nowym Teatrem, który będzie działał w specjalnie wybudowanej przestrzeni. Na "deskach" open'erowego teatru zobaczyć będzie można między innymi:

• „Courtney Love” Pawła Demirskiego  (Teatr Polski we Wrocławiu); reżyseria: Monika Strzępka

• „Paw Królowej” Doroty Masłowskiej (Narodowy Stary Teatr w Krakowie); reżyseria: Paweł Świątek
• „Nancy. Wywiad” (Nowy Teatr w Warszawie); reżyseria i choreografia: Claude Bardouil   Każda ze sztuk na swój sposób dotyka muzyki, powodu, dla którego od ponad dekady na początku wakacji w Gdyni spotykają się dziesiątki tysięcy festiwalowiczów. Muzyka w tych przedstawieniach albo staje się główną linią narracji jak w „Nancy”, jest uniwersalną bohaterką definiującą przemiany („Courtney Love”) czy daje złudne poczucie popularności („Paw Królowej”).  Zresztą „celebrycki” rys głównych postaci jest kolejnym wspólnym mianownikiem ogłoszonych przedstawień. Nancy Spungen, nieżyjąca od 35 lat partnerka muzyka Sex Pistols, byłaby w obecnych czasach centralną postacią każdego portalu plotkarskiego, na wzór Amy Winehouse. Nie mniej kontrowersyjna jest postać Courtney Love, która mimo niezaprzeczalnych sukcesów muzycznych i aktorskich, wciąż bardziej znana jest jako żona Kurta Cobaina z Nirvany. I wreszcie desperacko pragnący sławy, karykaturalni bohaterowie Masłowskiej z fikcyjnymi Stanisławem Retro i Anną Przesik na czele. Wszyscy trudni do wyobrażenia jako wzory do naśladowania, ale jednocześnie frapujący, jako ikony swoich czasów. Wierzymy w dyskusje, w ferment, który uda się wywołać w festiwalowe popołudnia albo poranki. Na pewno nie będziecie mieli czasu na sen. Wierzymy w rewelacyjnych aktorów, których będzie można zobaczyć na Open’erowych scenach, a potem w tłumie, oglądających te same koncerty co Wy. Kolejne ogłoszenia teatralne już wkrótce.   „Courtney Love” Paweł Demirski, (Teatr Polski we Wrocławiu); reżyseria: Monika Strzępka.

Obsada: Katarzyna Strączek, Adam Cywka, Mariusz Kiljan, Andrzej Kłak, Igor Kujawski, Agnieszka Kwietniewska, Michał Majnicz, Michał Mrozek, Michał Opaliński, Marcin Pempuś

Widowisko, w którym dokonuje się niemożliwe połączenie spektakularnej kariery zespołu Nirvana z realiami polskiego show biznesu lat dziewięćdziesiątych, kiedy bezalternatywnie rozumiany sukces został zaszczepiony w społecznej mentalności. Muzyczna opowieść o schematach, ograniczeniach i zbanalizowaniu możliwych dróg kariery. Courtney Love – osoba wiernie towarzysząca sukcesowi Nirvany a jednocześnie posądzana o doprowadzenie do upadku grupy – staje się figurą, która uosabia negatywne skutki rzeczywistości kapitalistycznej. Pracownik traktowany jak towar bądź klient. Brawurowa reżyseria Moniki Strzępki i bezkompromisowy tekst Pawła Demirskiego połączone ze śpiewanymi na żywo evergreenami Nirvany i Hole w wykonaniu aktorów Teatru Polskiego.   „Paw Królowej” Doroty Masłowskiej (Narodowy Stary Teatr w Krakowie); reżyseria: Paweł Świątek** 

Obsada: Paulina Puślednik, Małgorzata Zawadzka, Szymon Czacki, Wiktor Loga-Skarczewski

W spektaklu Starego Teatru czwórka ubranych w białe, tenisowe stroje aktorów zamknięta została w zielonym, pociętym pionowymi i poziomymi liniami boksie. Scenografia przywołująca oczywiste skojarzenia z kortem tenisowym, przywodzi także na myśl komputerową wizualizację, scenerię telewizyjnego show czy studia nagrań, a nawet rodzaj laboratorium, w którym niczym przez weneckie lustro obserwujemy poczynania zamkniętych w klatce bohaterów. Uwięzieni w tej efektownej scenerii zawodnicy-tenisiści?, komputerowe awatary?, medialne marionetki? króliki doświadczalne? od pierwszej chwili atakują widownię frazami Masłowskiej. Ta językowa amunicja, wyrzucana z prędkością karabinu maszynowego, nieodparcie śmieszy, ale równocześnie przeraża, odsłaniając żałosną pustkę bohaterów i medialnej wydmuszki, w której wszyscy żyjemy. Uczestnicy tego teatralnego mieszanego debla – Paulina Puślednik, Małgorzata Zawadzka, Szymon Czacki i Wiktor Loga-Skarczewski ­– nie mają dla widzów litości, precyzyjnie i z ogromnym zaangażowaniem kreując obraz rzeczywistości, gdzie blichtr i medialna sława zastępują wszelkie wartości.Produkcja spektaklu została dofinansowana w ramach projektu „IV edycja festiwalu re_wizje w Małopolsce” ze środków Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego 2007-2013.   „Nancy. Wywiad” (Nowy Teatr w Warszawie); reżyseria i choreografia: Claude Bardouil

Obsada: Magdalena Popławska, Claude Bardouil

Przekraczając granice pomiędzy teatrem i tańcem, artyści konfrontują się z legendą punk rocka Sidem Viciousem, zmarłym z przedawkowania narkotyków muzykiem podejrzanym o zamordowanie swojej narzeczonej Nancy Spungen. To kolejny krok Nowego Teatru w badaniu możliwości formułowania wypowiedzi z pogranicza rozdzielanych na ogół dyscyplin sztuki: teatru i tańca, próba stworzenia nowego aktora, zdolnego do nietradycyjnych i interdyscyplinarnych form ekspresji. Spektakl Claude’a Bardouila jest próbą próba wniknięcia w mityczną atmosferę USA lat 70. Krótki spektakl jest bardzo intensywną dawką zmysłowych emocji.   Kolejne ogłoszenia teatralne już wkrótce.