Westerplatte to półwysep w Gdańsku, znajdujący się u ujścia Martwej Wisły do Zatoki Gdańskiej. Większość Polaków kojarzy to miejsce z Wojskową Składnicą Tranzytową. Niewiele osób zdaje sobie jednak sprawę z tego, że wcześniej znajdowało się tam słynne na całą Europę kąpielisko.
Na początku XIX wieku Westerplatte zostało docenione jako miejsce wypoczynku oraz miejsce skutecznego leczenia kąpielami solankowymi. Osoby, które chciały dostać się do kąpieliska, mogły uczynić to za pomocą specjalnych powozów w Brzeźnie, Kanał Portowy oraz statki parowe. Już w 1835 roku powstał tu pierwszy zakład kąpielowy oraz restauracja.
Przy dawnym kąpielisku znajdował się Dom Zdrojowy, molo zwane Cesarskim, Dom Ciepłych Kąpieli, Hala Plażowa, Zakłady Kąpieli Morskich, promenady i nastrojowe uliczki. Wytyczono nawet specjalne miejsce dla występujących tu zespołów i orkiestr wojskowych.
Miejscami uznawanymi za jedne z najistotniejszych w tym kompleksie były Zakład Kąpieli Morskich oraz Dom Ciepłych Kąpieli. W tym ostatnim oferowano różnego rodzaju lecznicze kąpiele, począwszy od podgrzewanej wody morskiej do bagiennych oraz tych z domieszką kwasu węglowego. Miały one pomagać na różnego rodzaju schorzenia. Dom Ciepłych kąpieli zasłynął również gimnastyką leczniczą oraz masażami.
Kąpielisko Westerplatte oferowało wypoczywającym torty, lody, ciasta, delikatesy, artykuły kolonialne. Turyści mieli do dyspozycji mieszkania, pokoje i wille za niewielką cenę. Ogromną atrakcją była latarnia o czerwonym świetle. W krajobraz ten, ze względu na dosyć głębokie zanurzenie na redzie, wtopione były pancerniki, natomiast do portu nieopodal Westerplatte kotwice opuszczały łodzie artyleryjskie, krążowniki oraz torpedowce. Poza godzinami służby można było odwiedzać statki, a marynarze i żołnierze ożywiali życie towarzyskie na Wybrzeżu.
W celu umilenia pobytu turystom starano się przygotować jak największą ilość rozrywek. Pośród nich znalazły się liczne koncerty orkiestr wojskowych, święta kąpielowe, pokazy fajerwerków, bale oraz tańce. W uzdrowisku bawiono się, śmiano, flirtowano, ludzie byli tu szczęśliwi, pozbawieni problemów i trosk.
Historia kąpieliska zaczęła się kończyć z nastaniem I wojny światowej. Na początku stycznia 1914 roku, podczas silnego sztormu, Westerplatte poniosło wiele strat. Zabudowa kąpieliska oraz plaża przyjęły na siebie ogrom fal. Przebieralnie, kabiny kąpielowe czy inne drewniane budynki uległy całkowitemu zniszczeniu. Po zakończeniu działań wojennych kąpielisko jeszcze przez kilka lat pełniło swoją funkcję, jednak nie tak intensywnie jak wcześniej. Momentem przełomowym okazał się rok 1924, kiedy to rozpoczęto budowę basenu portowego. Mieszkające tu na stałe rodziny przeniesiono do Gdańska, a rozpoczęto budowanie składnicy amunicyjnej. Ostatni mieszkańcy Westerplatte opuścili ten teren u schyłku października 1925 roku.
Wypoczywający gdańszczanie znaleźli sobie wówczas alternatywę, którą stało się Brzeźno, Stogi i Sobieszewo. Dla kuracjuszy to jednak Westerplatte stanowiło najbardziej klimatyczne miejsce.
