Głównodowodzącym sił niemieckich „Wschód” był generał Conrad Albrecht. W skład niemieckich sił morskich wchodził między innymi okręt liniowy „Schleswig – Holstein” oraz krążowniki w ilości sztuk trzech, osiem ścigaczy oraz dziewięć niszczycieli.
Hitlerowskie Niemcy znajdowały się również w posiadaniu grupy Konigsberg. Nie bez znaczenia okazało się wykorzystywanie okrętu „Schesien”, który przybył na teren Gdańska już w czasie wojny. Ważna pod względem bojowym była flotylla torpedowców w ilości sztuk trzech, która miała swoją bazę w Świnoujściu. Armia niemiecka przewyższała ilością i jakością uzbrojenie polskich sił zbrojnych. Początkowe walki hitlerowskich sił zbrojnych koncentrowały się na zajęciu Wolnego Miasta Gdańsk. Działania w mieście prowadzone były przez Friedricha Eberhardta. Grupa pod dowództwem Leonarda Kaupicha została natomiast rozlokowana w obrębie Lęborka i Bytowa.
Ważną rolę odgrywał dywizjon niemieckiego lotnictwa morskiego, który zadawał najwięcej „ciosów” polskim okrętom wojennym. Polskie siły na morzu posiadały do dyspozycji jedynie helską baterię cyplową artylerii nadbrzeżnej oraz dwie baterie nadbrzeżne na Helu, ale o mniejszej średnicy działa. W rejonie Władysławowa i Jastarni rozlokowano również 3 baterie przeciwdesantowe. Przed ostrzelaniem polskich samolotów Marynarka Wojenna miała w posiadaniu dwadzieścia trzy wodnosamoloty.
Georg Friedrich-Eberhardt (po lewej) przyjmuje kapitulację Henryka Sucharskiego (po prawej) 1939.
