W 2013 r. w Polsce utonęło 709 osób (90 kobiet, 14. dzieci do lat 7), jest to więcej o 340 ofiar w stosunku do 2010 r., o 313 więcej w stosunku do 2011 r. i o 260 ofiar więcej niż w 2012 r.
W 2010 r. utonęło 369 osób, w tym 295 wypadków miało miejsce na wodach ogólnodostępnych. Najwięcej wypadków utonięcia w 2013 r. zdarzyło się w województwach: Mazowieckim – 97, Warmińsko-mazurskim – 68, Pomorskim – 61, Kujawsko-pomorskim – 55, Lubelskim – 54. Największy wzrost liczby utonięć (w stosunku do 2012 r.) nastąpił w województwach: Dolnośląskim o 41 ofiar, Warmińsko-mazurskim o 36, Podkarpackim o 29, Małopolskim o 27, Mazowieckim o 26. Najwięcej przypadków tonięcia, wg danych Policji, miało miejsce w: rzece – 203 osoby, jeziorze – 132, stawie – 125, zalewie – 54.
Wzrosła z 12 (2012) do 43 (2013) liczba ofiar utonięcia w morzu. Długość morskiej linii brzegowej (440 km), charakterystyka terenu, falowanie, dynamika zdarzenia na otwartym morzu, nie przystające do zagrożeń bezpieczeństwa przepisy prawne i inne czynniki mogły spowodować wzrost liczby ofiar utonięcia w 2013 r.
Sukcesywnie przekazywane przez WOPR, zgodne ze standardami globalnymi i europejskimi, propozycje do projektowanych w latach 2008-2012 przepisów prawnych w sprawie liczby ratowników wodnych i wyposażenia oraz sposobu oznakowania i zabezpieczania obszarów wodnych, a także wzorów znaków zakazu, nakazu i informacyjnych oraz flag, w istotnej części nie zostały przyjęte.
Według danych Policji najczęściej przyczyną wypadków tonięcia były: kąpiel w miejscu niestrzeżonym, lecz nie zabronionym (128 przypadków) i w miejscu zabronionym (67), nieostrożność podczas przebywania nad wodą (55) i łowienia ryb (37). W 2013 r. najwięcej wypadków tonięcia miało miejsce w niedziele (149), w soboty (123), piątki (85), a najmniej w środy (66) i wtorki (67). Najczęściej wypadki tonięcia zdarzały się w godzinach 12.00–18.00 (256), mniej w porze wieczorowo-nocnej 18.00–24.00 (136), a rzadko nocą 24.00–6.00 (53). Wiek osób, które utonęły, powyżej 50 lat 285 ofiar, pomiędzy 31–50 lat 178, 19–30 lat 115, 15–18 lat 45, 8–14 lat 18, a do 7 lat 14. dzieci (w 2012 r. – 3. dzieci). Najwięcej nieletnich (0–18 lat) utonęło w województwie: Mazowieckim (bez m. st. Warszawy) – 9, Łódzkim – 9, Lubelskim – 7, Dolnośląskim – 7, Pomorskim – 6, Świętokrzyskim – 6. W lipcu i sierpniu 2013 r. miało miejsce 43% wypadków tonięcia, ma to jak co roku związek ze stosunkowo wysokimi temperaturami powietrza i wody, a także z urlopami, wypoczynkiem i uprawianiem sportów wodnych w okresie wakacyjnym. Przyczyn wypadków utonięcia można szukać w nadmiernej brawurze osób kąpiących się, braku rozpoznania zbiornika wodnego, braku dostatecznych umiejętności pływackich, niestosowaniu środków ratunkowych lub asekuracyjnych, braku nadzoru osób dorosłych nad małoletnimi.
Pomimo działań Ministerstwa Sportu i Turystyki w zakresie zapobiegania wypadkom i bezpieczeństwa na wodach, w Polsce w 2013 r. zostały ograniczone akcje profilaktyczne i prewencyjne, w szczególności prowadzone wcześniej przez organizacje pozarządowe, w tym WOPR. Akcje nauki pływania nie dają w pełni oczekiwanych rezultatów. Znaczna część Polaków nie potrafi pływać, a najskuteczniejszą formą zapobiegania wypadkom utonięcia jest powszechna umiejętność pływania. Przeprowadzona kilka lat temu kontrola NIK dotycząca ratownictwa wodnego miała zapewne na celu spowodowanie wzrostu bezpieczeństwa osób przebywających na obszarach wodnych.
Państwo uregulowało sprawy ratownictwa wodnego przepisami tj.: - Ustawa z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych; - Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 stycznia 2012 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących liczby ratowników wodnych zapewniających stałą kontrolę wyznaczonego obszaru wodnego; - Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 27 lutego 2012 r. w sprawie wymagań dotyczących wyposażenia wyznaczonych obszarów wodnych w sprzęt ratunkowy i pomocniczy, urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze oraz sprzęt medyczny, leki i artykuły sanitarne; - Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie sposobu oznakowania i zabezpieczania obszarów wodnych oraz wzorów znaków zakazu, nakazu oraz znaków informacyjnych i flag.
Od pewnego czasu ma miejsce szczególna aktywność urzędników rządowych, zajmujących się sprawami modelowania organizacji pozarządowych i innych podmiotów, działających w zakresie ratownictwa wodnego.
ZESTAWIENIE LICZBY WYPADKÓW UTONIĘĆ OSÓB W POLSCE W LATACH 2011–2013
Misja WOPR, działanie na rzecz zmniejszania liczby osób tonących w wodach polskich, nie jest skutecznie realizowana.
Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe Województwa Pomorskiego organizuje we Władysławowie kurs na ratownika wodnego, po którym wraz ze zdaniem egzaminu uzyskuje się uprawnienia zawodowe Ratownika Wodnego. Tytuł ten nadawany jest na podstawie Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 czerwca 2012r. w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym. Na podstawie zgody wydanej przez Ministra Spraw Wewnętrznych jesteśmy podmiotem uprawnionym do prowadzenia szkoleń i egzaminów z ratownictwa wodnego.
Wszelkich informacji odnośnie kursu z zakresu ratownictwa wodnego odbywającego we Władysławowie:
Wice Prezes WOPR Województwa Pomorskiego: Jarosław Radtke tel. 609 238 751
Kurs rozpocznie się w marcu 2014, gdy tylko zbierze się grupa min 6 osób.
