Realizm rosyjski XIX - XX wieku z prywatnej kolekcji Żerlicynów - Żarskich

Zapraszamy na wystawę "Realizm rosyjski XIX - XX wieku z prywatnej kolekcji Żerlicynów - Żarskich" do Państwowej Galerii Sztuki.

Wystawa czynna: od wtorku do niedzieli w godz. 11:00 - 19:00.

Podczas odbywającej się w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie wystawy pt.: "Realizm rosyjski XIX - XX wieku z prywatnej kolekcji Żerlicynów - Żarskich " zostanie zaprezentowanych ponad 100 dzieł autorstwa wybitnych rosyjskich twórców. Oprócz obrazów Iwana Ajwazowskiego, Nikołaja Bogdanow-Bielskiego, Osipa Braza, Piotra Konczałowskiego i innych, będzie można podziwiać również rysunki, gwasze, akwarele m.in.: Roberta Falka, Władimira Lebiediewa, Filipa Maliawina, Fiodora Rerberga.

Tendencje realistyczne w sztuce końca XIX i XX wieku, choć mniej doceniane i omawiane na kartach podręczników historii sztuki, w istocie stanowiły, a pewnie i do dziś stanowią główny i zasadniczy nurt malarstwa.

Sztuka rosyjska włączyła się w nurt sztuki europejskiej po 1700 roku. Zaczęli przybywać tu artyści europejscy, a w 1757 została założona w Petersburgu Akademia Sztuk Pięknych. Już w sto lat później specyfika sztuki rosyjskiej osiąga swoją pełnię. Rozwija się malarstwo historyczne, rodzajowe i pejzażowe. Prawdziwym przełomem jednak będzie pojawienie się w latach 70. grupy malarzy, którzy nazwali się Towarzystwem Objazdowych Wystaw Artystycznych w skrócie określanych mianem "pieriedwieżników". Wraz z pojawieniem się tego nowego pokolenia, realizm zdobył przewagę w walce z akademizmem, nadając sztuce rosyjskiej tego czasu decydujący ton. Należeli do niego min. Izaak Lewitan, Ilja Riepin, Iwan Szyszkin, czyli najwybitniejsi rosyjscy malarze tego czasu. Szybko został nazwany "realizmem krytycznym", bo zawierał wyraźne wątki krytyki społecznej.

Lata 1890-1910 bywają nazywane "srebrnym wiekiem" kultury rosyjskiej. Te czasy wyróżniają się szybką zmianą postaw twórczych, zadziwiającą mnogością kierunków, prądów, stylów, wielką aktywnością artystycznych poszukiwań. Pełna napięć przełomowa epoka, stymulowała powstawanie nowych stowarzyszeń i ugrupowań artystycznych, rozwój wybitnych indywidualności twórczych, dążących do odnowy sztuki.

W kolekcji Żerlicynów-Żarskich brak prac jawnie socrealistycznych. To raczej zbiór dzieł artystów, którzy tej granicy przekraczać nie chcą. Malują realistycznie, ale nie socjalistycznie. Co więcej, próbują w tych kompozycjach zachować zdobycze nowoczesności i przenieść je w dalsze niepewne czasy.