 |
Kwiecień 2014 |  |
||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Pn | Wt | Śr | Cz | Pt | So | N |
| 31 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 1 | 2 | 3 | 4 |
| Data | 23.04.2014 00:00-25.04.2014 00:00 |
| Miejsce | Centrum Św. Jana |
| Adres | Świętojańska 50 |
| Miejscowość | Gdańsk |
| Bilety | bilet ulgowy: 10 zł bilet normalny: 12 zł karnet na 3 seanse: 28 zł karnet na całość: 50 zł |
W tym roku chcemy przybliżyć naszym odbiorcom Nigerię, jako jeden z 10 najszybciej rozwijających się krajów świata o prężnym przemyśle filmowym. Stąd w programie filmów oraz wydarzeń towarzyszących będziemy krążyć wokół kultury, kuchni i duchowości Nigeryjczyków.
Często funkcjonujący jako przedmiot kpin i pogardy jako nieprofesjonalne pretensjonalne kino, przemysł Nollywood stał się kontynentalną potęgą. Przy produkcji rzędu ponad 2000 filmów rocznie jest to jednak szaleńczo rozwijająca się branża, która szybko się profesjonalizuje i diametralnie zwiększa swoje niegdyś miniaturowe budżety. Nowy twórcy wkraczają na rynek z całkowicie nową jakością, tym samym dając podstawy do wiary, że za kilkanaście, a może nawet kilka lat, Nollywood będzie liczącą się na świecie centrum produkcji filmowej. Już teraz dużymi sukcesami wypiera hollywoodzkie produkcje z Afryki, ale zakusy lokalnych twórców są globalne.
Program Filmowy:
NOWE OBLICZE NOLLYWOODU, czyli filmy z NIGERII - specjalny blok filmów dotyczący nowej fali kina Nollywood.
AFROSELEKTA - wyselekcjonowane najlepsze filmy z kontynentu w dwóch blokach: krótkich metraży i pełnych metraży.
Opisy filmów znajdują się poniżej.
Wydarzenia towarzyszące:
Wystawa:
SENEGALSKIE ZAPASY W BARCELONIE
Kilka lat temu autor tych fotografii spędził całe popołudnie, fotografując miniturniej zapaśniczy zorganizowany wprost na plaży Barceloneta przez tamtejszych Senegalczyków, stanowiących nieliczną, lecz zwartą diasporę bardzo przywiązaną do swoich obyczajów i kultury. Zafascynowała go atmosfera fiesty jaka towarzyszyła zawodom. Po niespełna godzinie do walk dołączyli inni plażowicze, a publiczność - miejscowi i turyści - niestrudzenie dopingowała zawodników w rytmach afrykańskiego reggae.
Tak oto powstała seria zdjęć o laamb - czyli tradycyjnych senegalskich zapasach. Wystawa w Muzeum Ziemi Kociewskiej w Starogardzie Gdańskim potrwa od 6 grudnia 2013 do 15 marca 2014 r. Na wystawę składa się 30 wydruków fotograficznych o wymiarach 40x40 cm. Zdjęciom towarzyszą ciekawostki z historii zapasów.
Laamb w języku Wolofów znaczy ‚walczyć'. Ten tradycyjny sport konkuruje w Senegalu z futbolem i zyskał bardzo na popularności u młodych wraz z pojawieniem się pokolenia "Boul Fale" - "nie przejmuj się" - w połowie lat 90-tych. Laamb był ściśle związany z porą deszczową i żniwami. U Lebou (kuzynów Wolofów) walczono po dobrych połowach na Atlantyku. Młodzież w duchu sportu udowadniała swoją waleczność i męskość. Turnieje były organizowane po pracach na polu, na głównym placu, aby wyłonić sezonowego mistrza wioski lub okolic.
Zapasy laamb są dziś zawodowym sportem. Łaczą judo, boks i tradycyjną technikę walki. Walki toczą się w ograniczonym kole i każdy zapaśnik stara się rzucić przeciwnika na ziemię. Przegrywa ten, którego wszystkie cztery kończyny będą równocześnie w kontakcie z ziemia, zostanie przewrócony lub wyrzucony z koła.
Źródło tekstów o Laamb: www.afryka.org
O AUTORZE
Ludwik Szakiel - urodzony w 1969 na Łotwie w Daugavpils, mieszka w Gdańsku. W 2011 r. obronił dyplom z fotografii pn. "Niezwykłość zwykłych rzeczy" w Trójmiejskiej Szkole Fotografii w Sopocie. Pasjonuje się fotografią uliczną, uprawia pejzaż miejski, portret społeczny, fotografię makro. W poszukiwaniach fotograficznych ważne miejsce zajmuje człowiek i cel jego egzystencji, a także odkrywanie harmonii i piękna w codziennej rzeczywistości. Ulubieni mistrzowie to Bresson, Salgado, Erwitt, Maspons, Mapplethorpe, Weston.
Więcej zdjęć autora na stronie www.szakiel.com
Koncert zespołu IKENGA DRUMMERS
Zespół "Ikenga Drummers" powstał w grudniu 1997 roku w Sopocie. Nazwa zespołu pochodzi z języka Igbo, jednego z narodów w Nigerii, a oznacza Ducha Opiekuńczego, którego posiada każdy człowiek. Stamtąd pochodzi właśnie założyciel i kompozytor - Larry Okey Ugwu. Pozostali członkowie to rodowici Słowianie. "Ikenga Drummers" wykonuje muzykę etniczną, będącą połączeniem tradycyjnych rytmów afrykańskich i polskich z elementami high life, rocka oraz afro jazzu. Muzycy sami określają swoją muzykę jako "elelekulele music". Twórczość zespołu sięga ponad samo tylko wykonywanie muzyki. Zawierają się w niej także edukacja która trafia dokładnie do adresatów, a mianowicie do młodzieży oraz ludzi o otwartych umysłach. Zespół "Ikenga Drummers" to wieloosobowy big band: bębniarze, gitarzyści, saksofonista, i wokaliści. Ich muzyka jest tak zaaranżowana, że nie opiera się na indywidualnościach. Każdy instrument w tej muzyce ma swoje określone miejsce i zadanie dzięki czemu tworzy się jeden, wielki, niepowtarzalny rytm o nietuzinkowej harmonii. Podstawę inspiracji stanowią pieśni gospel z Afryki Zachodniej oraz polskie pieśni ludowe oparte na transowych rytmach bębnów.
"Ikenga" jest o tyle ciekawym zespołem, że 80% ich instrumentów jest własnej produkcji. Do tworzenia swojej muzyki zespół wykorzystuje wiele oryginalnych i niespotykanych w tej części globu instrumentów. Muzycy zespołu prowadzą działalność warsztatową, gdzie uczą konstrukcji instrumentów, gry na tych instrumentach oraz tańca Afro Dance. Utwory "Ikengi" śpiewane są w dialekcie Igbo oraz w języku angielskim i polskim. Większość z tekstów zawiera pochwałę Najwyższego Stwórcy, Boga Wszechmogącego, wyrażaną pełnym optymizmem i radością życia.
www.ikengadrummers.pl
23.04 (środa)
OD BOHATERA DO ZERA (HEROES AND ZEROS), scen. i reż. Niji Akanni Nigeria 2013, 98min.
Zdjęcia: Alred Chia
Obsada: Bimbo Manuel, Nadia Buari, Gabriel Afolayan, Olu Jacobs, Norbert Young, Akin Lewis, Funsho Adeolu, Chervel Bridgette
Język: angielski, joruba
Wersje językowe pokazów: angielski, polski
Amos Fele (Manuel), niegdyś jeden z najlepiej opłacanych nollywoodzkich reżyserów, wydaje fortunę na własne ekscesy i liczne kobiety, tym samym powodując, że nie jest w stanie zapewnić bytu swojej rodzinie. Wewnętrznie rozdarty między realizacją ambitnego projektu dokumentalnego skupionego na problemach lokalnej społeczności rybackiej, a finansowym naciskiem na wyreżyserowanie nollywoodzkiego melodramatu za grube pieniądze, Fele akceptuje bardziej intratną ofertę. Dysonans między jego przekonaniem o własnej artystycznej wielkości a rzeczywistością pogłębia się jeszcze bardziej, kiedy wpada w obsesję na punkcie pięknej aspirującej aktorki Toni Amabibi (Buari). Szybko traci zainteresowanie realizacją samego filmu, zamiast tego koncentruje całą swoją uwagę na zjawiskowej kobiecie, nie bacząc na skutki własnych decyzji. "Od bohatera do zera" to kompleksowa i zjadliwa krytyka wymierzona w sam przemysł nollywoodzki, nienagannie zrealizowana z kąśliwym humorem - szczególnie w scenach stanowiących próbę ukazania Nollywoodu w krzywym zwierciadle. Do tego całość podparta znakomitą grą aktorską czołówki nigeryjskich gwiazd filmowych.
Niezwykle kreatywna konstrukcja opowieści jest uwypuklona dzięki oryginalności i błyskotliwym dialogom, a jego styczność z rzeczywistości wsparta przez kreacje aktorskie podkreśla walory filmu - Samod Biaboku, simplysamad.blogspot.com
Festiwale, nagrody m.in.:
2013: AMAA ("afrykańskie Oskary") - najlepszy reżyser, najlepszy scenariusz, najlepszy montaż, MF FESPACO, MFF EKO w Lagos - nagroda publiczności, najlepszy film
Biografia reżyserki:
Niji Akanni - uznany nigeryjski scenopisarz i reżyser z wieloletnią praktyką w branży. Licencjat w zakresie sztuk dramatycznych zdobył na Uniwersytecie w Ile-Ife, po czym ukończył magisterium z filmoznawstwa na Uniwersytecie w Ibadanie oraz studia podyplomowe ze scenopisarstwa i reżyserii w Instytucie Filmu i Telewizji w Pune, w Indiach. Karierę rozpoczynał jako scenopisarz dla szeregu najbardziej rozpoznawalnych filmów, jak "Dangerous Twins" w reżyserii Tade Ogidan czy "Narrow Path" dla Tunde Kelani. Karierę reżyserką rozpoczynał w telewizji, gdzie realizował dokumenty, programy typu "Big Brother Nigeria" i seriale (jak np. popularny "Nowhere to be Found"). W 2011 roku zrealizował swój pierwszy pełny metraż, obsypany nagrodami film "Aramotu", dzięki któremu pomógł wyznaczyć nowy standard jakości dla kina nollywoodzkiego. Obecnie pracuje nad projektem nigeryjskiej adaptacji polskiej klasyki "Popioły i diamenty" w współpracy z polskimi artystami.
NAGA STRATEGIA (THE NAKED OPTION), scen. i reż. Candace Schermerhorn USA, Nigeria 2011, 52min.
Zdjęcia: Sam Olukoya
Muzyka: Laura Karpman
Język: angielski, pidgin English
Wersje językowe pokazów: angielski, polski
Konflikt skoncentrowany na ropie naftowej spowodował wiele form aktywnego oporu wobec działań korporacji międzynarodowych w regionie Delty Nigru. Wśród nich efektowny, jak żaden inny, okazał się oddolny bunt kobiet, które w walce o własne prawa, postanowiły skorzystać ze swojej naturalnej broni i rozebrać się do naga w ramach protestu, co stanowi poważne kulturowe tabu w kraju. Pod wodzą Emem J. Okon członkinie protestu wymusiły posłuch wśród międzynarodowych firm i wpłynęły na zmianę relacji władzy w lokalnym społeczeństwie. Kobiety przejmując władzę, tam gdzie mężczyźni zawiedli, pokojowo przemieniły siłę "nagości" w społeczny aktywizm.
"Naga strategia" to wspaniały dokument o kobietach z Delty Nigru, które same się edukują i samoorganizują z zamiarem zwiększenia swojej politycznej siły. - Blabberingon
Festiwale, nagrody m.in.:
2013: Hotdocs, MFF Nowy Orleans, MFF Berlinale Generation, MFF Sundance, MFF Chicago
Biografia reżysera:
Candace Schermerhorn - amerykańska reżyserka, producentka i scenarzystka. Praca rozpoczęła w Northern Light Productions w Bostonie, gdzie realizowała filmy i projekty edukacyjne takie jak Children's Television Workshop, Ulica Sezamkowa czy American Masters. Ponadto realizowała dokumenty dla wiele zewnętrznych organizacji, jak Harcourt Brace Publishers, American Masters, czy Turner Broadcasting. "You Don't Know Dick" (1997) to pierwszy niezależny dokument reżyserki, który został przyjęty do dystrybucji w bibliotekach przez Amerykańskie Stowarzyszenie Bibliotekarskie. W 2001 roku stała się programatorem dokumentalnym MF Santa Barbara. Naucza też sztukę dokumentu w Santa Barbara City College oraz na uniwersytecie w Antioch (USA). Obecnie pracuje nad swoim trzecim dokumentem "The Last Utopia".
CÓRKI DELTY NIGRU (DAUGHTERS OF THE NIGER DELTA), reż. MIND, Ilse van Lamoen
Nigeria 2013, 56min.
Zdjęcia: Anthonia Sherry Dimkpa, Bogofanyo Inengibo, Adibalakumo Naingba, Helen Omodamin Omusuku
Język: pidgin English, angielski
Wersje językowe pokazów: angielski, polski
"Córki Delty Nigru" to intymny filmowy portret życia codziennego bohaterek w tym roponośnym regionie, którym pomimo przeciwnościom losu udaje się wiązać koniec z końcem i rozwijać lokalną społeczność. W tle ich osobistych historii rozgrywa się walka z zanieczyszczeniem środowiska i problemami z powszechnym łamaniem praw człowieka, które wpływają na ich życie. Film podkreśla też siłę i odporność zwykłych kobiet, przeciwstawiających się niesprawiedliwościom, stanowiącym ich codzienność. Kobiety z Delty Nigru nawigują na jej niespokojnych wodach i przejmują odpowiedzialność za własny los. Film zrealizowany przez same kobiety z Delty to niespotykana możliwość usłyszenia opowieści oczami samych zainteresowanych.
"Przepięknie sfilmowany i zmontowany. Pomimo zanieczyszczenia Delta Nigru wciąż pozostaje pięknym miejscem, a opowieści kobiet są niesamowite i wciągające. (...) Ważny i skłaniający do myślenia film, który personalizuje nasze rozumieniu Delty Nigru." - Carmen McCain, Weekly Trust
Festiwale, nagrody m.in.:
2013: MFF Feministyczny Londyn - najlepszy dokument, MFF La Femme - najlepszy dokument, MFF Abudża - najlepszy dokument
O reżyserkach:
Podopieczne Fundacji MIND NIGERIA - Film został zrealizowany oddolnie. Zamiast nakręcić dokument zewnętrznymi siłami to władzę nad opowieścią przekazano samym młodym kobietom, mieszkankom Delty Nigru. Zostały najpierw wyposażone w odpowiednie narzędzia i umiejętności w ramach programu FEMSCRIPT zrealizowanego przez organizację pozarządową MIND. Przez cały proces produkcyjny same kobiety odpowiadały za ustawianie kadrów, selekcję ujęć czy zakres tematycznych uchwyconych obrazów. Takie podejście wydaje się niezwykle ważne w kontekście Delty Nigru, gdzie większość decyzji jest podejmowanych ponad głowami samych jej mieszkańców. Opiekunką dziewięciu kobiet realizujących film była holenderska reżyserka Ilse van Lamoen.
24.04 (czwartek)
TO WINA HAJSU CZ. I i II (COZ OV MONI I & II), reż. King Luu
Ghana 2010/2013, 45min + 63min.
Scenariusz: FOKN BOIS
Zdjęcia: Kofi Asante
Muzyka: FOKN BOIS
Obsada: Nabil Asli, Anya Louanchi, Zineb Ahmidou, Ritage Saouli
Język: pidgin English
Wersje językowe pokazów: angielski, polski
W typowy ghanijski dzień w Gbese, Akra, duet hip-hopowy M3NSA i Wanlov the Kubolor wstają z prostym planem: odebrać kasę od paskudnego dłużnika, po czym pójść do klubów w poszukiwaniu czarnej Afrodyty. Szalona jazda bez trzymanki, która - jak głoszą twórcy, czyli zespół FOKN BOIS oraz reżyser King Luu - jest pierwszym musicalem pidgin english, czyli w ghanijskiej lokalnej odmianie angielskiego.
W obu częściach mówione dialogi pojawiają się jedynie okazjonalnie, zamiast tego z komicznym zacięciem, przypominającym przygody amerykańskiego kultowego duetu Cheech i Chong, rapują wymieniając się poglądami, dyskutując o jedzeniu, o kobietach, martwiąc się o pieniądze. Między banalnością prób poderwania dziewczyn czy szukania "szybkiej forsy", epizodów bycia na haju oraz nastawieniem na beztroską komedię, "Coz Ov Moni" wprowadza w życie codzienne Ghany i zahacza nawet o kwestie polityczne, prezentując przy tym porządny wgląd w życie uliczne ghanijskich miast. Świetnie zrealizowany przez czołowego ghanijskiego twórcę wideoklipów z niesamowitą dawką eklektycznej muzyki (głównie afrobeat oraz hip-hop) i niezwykle charyzmatycznymi członkami zespołu FOKN BOIS, "To wina hajsu" powoli zyskuje miano pierwszego kultowego ghanijskiego filmu.
To nie jest typowy jazzowy Broadwayowski spektakl muzyczny... - MTV Iggy
Festiwale, nagrody m.in.:
2013: Film Afrika, Norient MusikFilm Festival
2010: MFF Rio, MF Afrykański w Cannes
Biografia reżysera:
King Luu - ghanijski reżyser wideoklipów dla takich lokalnych twórców jak OY czy Sister Deborah. Seria "To wina hajsu" to jego debiut fabularny.
AFRYKA W POLSKIM DOKUMENCIE, 82 min.
ZAPASY; KOPALNIA; GREEN DIAMOND, scen., zdj. i reż. Agnieszka Bajtyngier
Polska 2013, 3 min., 4 min., 8 min.
Wersje językowe pokazów: polski
Zestaw trzech krótkich impresjonistycznych obrazów z życia w Afryce zrealizowanych w Nigrze (o afrykańskich zapasach), Burkina Faso (o wydobywaniu metodą chałupniczą) i Sierra Leone (o nielegalnym handlu diamentami).
Biografia reżyserki:
Agnieszka Bajtyngier - Absolwentka Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się antropologią Afryki Zachodniej i analizą rozwoju stref niestabilnych politycznie. W 2008 roku pracowała w nigeryjskiej organizacji pozarządowej HEDA w Lagos. Zaangażowana była w projekt łagodzenia konfliktów zbrojnych poprzez wspieranie dialogu lokalnych liderów. Spędziła łącznie blisko rok pracując i prowadząc badania w Afryce Zachodniej.
BYĆ KOPTEM, scen., zdj. i reż. Michał Król, Maciej Grabysa
Polska, Egipt 2013, 27 min.
Język: arabski, angielski, polski
Wersje językowe pokazów: polski
Po rewolucji w 2011 roku w Egipcie dochodzi do krwawych prześladowań chrześcijan wyznania koptyjskiego. Sytuacja Koptów znacznie się pogorszyła, gdy do władzy doszła organizacja "Bracia Muzułmanie", której mottem jest "[...] Śmierć na ścieżce Boga jest naszą jedyną nadzieją". Represje chrześcijan sięgają zenitu, palone są kościoły, zabijani ludzie. Tymczasem opinia publiczna milczy.
Film "Być Koptem" - pierwszy z cyklu dokumentalnego "Prześladowani, zapomniani" - ukazuje dramatyczną sytuację Koptów w Egipcie po rewolucji w 2011 roku. Zdjęcia do filmu zostały zrealizowane na przełomie 2012 i 2013 roku w Górnym Egipcie, Aleksandrii i w Kairze. Bohaterami dokumentu są przede wszystkim Koptowie oraz Polacy mieszkający w Egipcie. Głos w sprawie zabiera również pastor Maciej Wilkosz z Głosu Prześladowanych Chrześcijan, Piotr S. Ślusarczyk z portalu Euroislam oraz ks. dr Waldemar Cisło z Pomocy Kościołowi w Potrzebie, organizacji będącej współproducentem filmu.
Festiwale, nagrody m.in.:
2013: MFF Londyn, MFF Afrykański w Nigerii, MFF Jozi, MFF Kolory Nilu, Panafrykański FF w Los Angeles
Biografia reżysera: Michał Król - Scenarzysta i reżyser filmów dokumentalnych, autor reportaży, operator kamery i montażysta. Związany z Salezjańskim Wolontariatem Misyjnym "Młodzi Światu" i grupą "Art.43". Swoje doświadzenie filmowe zbierał w Afryce, w Ghanie, gdzie realizował pierwsze materiały filmowe i gdzie założył studio filmowe oraz uczył warsztatu filmowego młodych dziennikarzy i filmowców w Ghanie.
Maciej Grabysa - Reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych. Studiował reżyserię w Praskiej Szkole Filmowej FAMU, absolwent historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz kursu reżyserii filmowej Andrzeja Wajdy przy PWST w Krakowie (1997). Uczestnik warsztatów filmu dokumentalnego i nowych mediów ESo Doc (European Social Documentary) przy ZeLIG Film School w Bolzano we Włoszech. Od roku 2008 szef Redakcji Reportażu i Form Dokumentalnych TVP Kraków. Współtwórca Studia Dokumentu i Reportażu Telewizji Kraków "Kontrapunkt".
DOCHODOWY HAŁAS (NOISE THAT BRINGS MONEY), reż. Konrad Pilot
Norwegia, Kamerun, Polska 2013, 41 min.
Język: francuski, fulfulde
Wersje językowe pokazów: angielski, polski
Marua, północny Kamerun. Na obrzeżach miasta, kilkudziesięciu kowali przerabia odpadki z żelaza w akcesoria codziennego użytku. Stare karoserie samochodów opuszczaja warsztaty jako taczki, wiaderka lub przenośne kuchenki. Film opowiada historie jednego z kowali, Abakara, który usiłuje opatentować swoje wynalazki z recyklingu i zalożyć pierwsze pełnoprawne przedsiębiorstwo kowalskie w północnym Kamerunie.
Festiwale, nagrody m.in.:
2013: FF Etnograficznych w Belgradzie, NAFA Bilbao, Atropofest w Pradze, World Film Festival w Tartu, Estonia
Biografia reżysera:
Konrad Pilot - urodzony i wychowany na Śląsku. Ukończył studia antropologii społecznej w Monachium oraz antropologii wizualnej w Tromso, gdzie obecnie mieszka.
25.04 (piątek)
DAKAR NOCĄ (DAKAR TROTTOIRS), reż. Hubert Laba Ndao Senegal 2013, 90min.
Dakar Trottoir to opowieść o miłości między Siirou a Sallą. Ich marzenia z dzieciństwa, gdy byli bezdomnymi dzieciakami, stanowią jedyną pozytywną motywację ich działań. Film opowiada o ich losach i życiu w squacie w grupie młodych ludzi, którzy muszą redefiniować swoje dziecięce marzenia i wejść w dorosłe życie. Siirou jest przywódcą gangu, który śni tylko o prostym życiu u boku ukochanej Salli. Jednak wchodząca w dorosłość Salla ma wyższe ambicje. Do w miarę spokojnego życia całej grupy wchodzą skorumpowany gliniarz i bogaty prawnik, którzy całkowicie odmienią ich losy.
Festiwale, nagrody m.in.: 2013: Cinémas du Monde - MFF Cannes
Biografia reżysera:
Hubert Laba Ndao - urodzony w 1971 r. w Dakarze. Po odbyciu studiów z zakresu prawa na Uniwersytecie Cheikh Anta Diop w Dakarze oraz wielu szkoleniach, w tym 6-miesięcznym stażu w Instytucie Sztuk Audiowizualnych i Centrum Mediów w Dakarze, rozpoczął swoją karierę w kinematografii w roku 2000 dwoma krótkimi metrażami: "Les infortunnes" i "Le chemin des ombres". W latach 2000-2006 pracował jako asystent reżysera oraz dyrektor castingu na planach wielu filmów nagrywanych w Senegalu. Jego film telewizyjny "Teuss teuss" z 2007 r. otrzymał wiele wyróżnień, w tym nagrodę publiczności Le Python Children podczas festiwalu Quintessence w Beninie w styczniu 2009 r. oraz nagrodę za najlepszy film pełnometrażowy w kategorii Africa Numérique (Afryka Cyfrowa) podczas festiwalu Vues d'Afrique w Montrealu w kwietniu 2008 r. Film "Teuss teuss" brał również udział w konkursie na festiwalu Fespaco w 2007 r.
AFRYKAŃSKI ODLOT, 114 min.
Zestaw dziewięciu odjechanych krótkich metraży z Afryki i nie tylko (w zestawie także krótka animacja z Izraela). Od podróży w czasie i karle-Hitlerze aż po eksperymentalne elegie czy nietypowe powiastki o miłości jest to znakomity zestaw pełen zarówno nieokiełznanego humoru jak i zadumy nad kwestiami samotności, śmierci czy rasizmu. Niezwykły blok pokazujący szeroki zakres tematów za pomocą często nietypowych środków.