Katarzyna Groniec - Wiszące ogrody już się przeżyły

Paolo Conte, Jacques Brel, Bertolt Brecht, Kurt Weill, Nick Cave, Elvis Costello.

Piosenki niosące wielki ładunek energetyczny i emocjonalny. Złożona z nich opowieść prowadzi widza-słuchacza przez pełne namiętności ludzkie życia, smutno – zabawne, wulgarne, wyzywające, niewinne. Życia, dla których wspólnym mianownikiem wciąż pozostaje nadzieja, że gdzieś jest piękno, za którym tęsknimy, że w każdym człowieku, niespodziewanie możemy odkryć świetlistość i dobro, którego, zważywszy na okoliczności w jakich poznajemy bohaterów, nie spodziewamy się zobaczyć. W entuzjastycznej nadekspresji i szaleństwie, w szepcie na granicy słyszalności, w gorzkiej prawdzie, czasem w lekkości bytu, a czasem tylko we wspólnym poszukiwaniu wiszących ogrodów znajdujemy nas samych.