Śmierdzący skórzany worek

Śmierdzący skórzany worek - to dosłowne tłumaczenie chińskiego symbolu opisującego człowieka.

I taki, raczej mało poetycki, tytuł nosi wystawa prac Mei-Shiu Winde-Liu i Jakuba Pieleszka. Jest to spotkanie bardzo odmiennych postaw artystycznych, konfrontacja między postrzeganiem świata z perspektywy Wschodu i Zachodu, spojrzenie z jednej strony mocno skupione na wnętrzu, z drugiej wyraźnie skierowane na zewnątrz.

W swojej twórczości Mei-Shiu koncentruje się na tematach pamięci, nieśmiertelności, transcendencji i przemijania. Próbuje w sposób wizualny uchwycić ulotność wspomnień, tworząc archiwa pamięci. Dlatego też, prawie wszystkie swoje prace nazywa "Archiwum Pamięci", dodając im tylko kolejne numery. Jako medium wybiera porcelanę, szkło, ceramikę i żywicę.

Archiwum Pamięci VI składa się z 16 bloków szklanych - opakowanych okruchów wspomnień, stworzonych z granulatu szklanego podczas skomplikowanego procesu kilkudniowego wytapiania. Pozornie podobne, zawierają jednak za każdym razem inaczej ułożony, ciągle powracający fragment przeszłości. Wspomnienie jest rzeczą względną, zmieniającą się z biegiem lat, razem z pojawiającym się dystansem, którego człowiek nabiera do swojej realnej i wyimaginowanej przeszłości. Pamięć w różnym wymiarze wypełnia ciało, które Chińczycy nazywają śmierdzącym skórzanym workiem. Archiwum III składa się z 49 żywicowych obiektów, wyglądających jak wypełnione wodą plastikowe woreczki. Pracę tę artystka nazywa 49 dni, gdyż tyle dni, w wierzeniach buddyjskich, potrzebuje dusza na przejście krainy zaświatów i znalezienie kolejnego miejsca ponownych narodzin i formy egzystencji.