Gdynia Book Club. Michel Houellebecq „Mapa i terytorium”

Zapraszamy do udziału w klasycznym spotkaniu book clubowym, któremu przyświeca proste hasło: „Przeczytałeś książkę? Przyjdź o niej porozmawiać”. Tym razem bez prelegentów, autorów, mikrofonów. Zasiądziemy we wspólnym gronie i podzielmy się uwagami na temat ostatniej powieści Michela Houellebecqa, wymienimy opinie, komentarze, poznamy różne punkty widzenia... Michel Houellebecq „enfant terrible” europejskiej literatury, co sądzicie o jego najnowszej, zaskakującej powieści „Mapa i terytorium”?

data: 15 stycznia 2012 (niedziela)

godzina: 16:00

miejsce: Tea-tralna, Teatr Miejskim im. Witolda Gombrowicza, Gdynia, ul. Bema 26

bilety: wstęp wolny

Najnowsza powieść Houellebecqa, stała się wydarzeniem, zanim trafiła do księgarń, a wkrótce po premierze została uhonorowana prestiżową Nagrodą Goncourtów oraz otrzymała wyróżnienie „Lista Goncourtów: polski wybór”. – „Potrzeba było zaledwie minuty i dwudziestu dziewięciu sekund, żeby wyłonić zwycięzcę tegorocznej Nagrody Goncourtów - Michela Houellebecqa” - Didier Decoin.

Trudno w przypadku Houellebecqa powiedzieć: „Mapa i terytorium” jest o tym i o tym. Celem naszego book klubowego spotkania jest właśnie omówienie interpretacji książki i być może odkrycie nowej wizji świata francuskiego pisarza. W miejscu tym mogę jedynie przytoczyć krótki, powszechnie dostępny opis:

Jed Martin, debiutujący artysta, odnosi olbrzymi sukces za sprawą zdjęć przedstawiających mapy, po czym powraca do swojej pierwotnej twórczości, czyli do malarstwa. Wstęp do katalogu wystawy jego obrazów ma napisać światowej sławy pisarz, Michel Houellebecq - typ niezbyt przystępny, zdecydowanie za dużo pijący i strasznie zaniedbany. Między artystami zawiązuje się nić przyjaźni. Gdy kilka lat później pisarz zostaje zamordowany, Martin decyduje się pomóc w wyjaśnieniu przerażającej zbrodni.

Kolejną już powieść enfant terrible francuskiej sceny literackiej można czytać na kilku poziomach. Mapa i terytorium to oczywiście biografia fikcyjnego artysty Jeda Martina, z mocnym wątkiem kryminalnym. Ale jest to również błyskotliwa satyra społeczna - bo jak inaczej potraktować ironiczny portret paryskich środowisk artystycznych? - i traktat o ułomności relacji międzyludzkich, które tak dobrze obrazuje historia Jeda i jego ojca. Grzechem byłoby też nie wspomnieć o powracającym motywie grzejnika, czyli o zabawie pisarza z tradycją powieści francuskiej.