Spotkanie poświęcone legendom hawajskim, wzbogacone pokazem tańca

Czy możliwe jest, by na niewielkiej wyspie znajdującej się na środku ogromnego Pacyfiku, znalazły wspólny dom dwie najpotężniejsze boginie hawajskie? Czy możliwe jest, by tuż obok siebie, w bardzo bliskim sąsiedztwie mogły współistnieć Pele - bogini Ognia i Piliahu - bogini Śniegu? Okazuje się, że tak, ale jak to w życiu bywa, nie przyszło to łatwo.

Jeśli chcesz poznać historię konfliktu dwóch najpiękniejszych i najpotężniejszych bogiń hawajskich, to serdecznie zapraszamy na wieczór legend hawajskich opowiedzianych nie tylko słowem, ale także tańcem hawajskim Hula.

Na spotkaniu „przybliżymy” ten jeden z najbardziej odległych zakątków świata. Poznając niezwykłą naturę i przyrodę Hawajów, odkryjesz dlaczego miejsce to określane jest Rajem na Ziemi. Dowiesz się czym dla Hawajczyków jest ziemia, ocean, góry, słońce i las. Dowiesz się, dlaczego o nich śpiewają pieśni Mele i Oli, dlaczego tańczą o nich hula.

O tańcu hula:

HULA TO JĘZYK SERCA, WIĘC USŁYSZYSZ W NIM BICIE SERCA HAWAJCZYKÓW

David Kalakaua, KRÓL HAWAJÓW 1874-1891

Hula jest dla Hawajczyków sposobem na życie. Hula to rytm wykonanych ze skóry rekina bębnów pahu i stóp tancerza, poruszający nie tylko ciało, ale też i serce. To odkrywanie dźwięków, które dają siłę. To poznawanie legend ludów Pacyfiku. To wreszcie nauka pieśni i tańców wyrażających hawajski punkt widzenia na siłę i moc jaką kryje w sobie Natura. Formy tańca Hula to Kahiko i Auana. Kahiko to styl dawny, świątynny, wykonywany bardzo dynamicznie, cechujący się oszczędnymi i precyzyjnymi ruchami i gestami. Tańce Kahiko tańczone są do tradycyjnych pieśni, którym najczęściej towarzyszy surowy akompaniament bębnów. Tańce te niosą ze sobą moc i siłę. Z kolei Auana, to współczesny styl Hula. Zarówno kroki, gesty i całe ciało cechuje miękkość i swoboda. Muzyka towarzysząca Auanie jest melodyjna i bardzo liryczna. Tańcem tym wyrażamy przede wszystkim radość i miłość.

O osobie prowadzącej – Justynie Miąc:

Z wykształcenie jestem biologiem morza, a zawodowo jestem związana z Uniwersytetem Gdańskim. Nauka tańca Hula nie jest dla mnie jedynie poznawaniem nowych kroków, gestów, ale jest to także zgłębianie tradycji, kultury i filozofii hawajskiej. W odróżnieniu do innych dawnych kultur, hawajska przez długie lata była ukryta przed światem, głównie z powodu izolacji geograficznej. Najprawdopodobniej to właśnie chroniło ją przez długi czas przed wpływem cywilizacji zachodu i pozwoliło przetrwać w pierwotnej, mało zmienionej formie. Dzięki temu dzisiaj możemy czerpać inspirację z mądrość ludzi, dla których Matka Ziemi była święta, a więzy ludzkie opierały się na miłości, szacunku, współodczuwaniu i wdzięczności.

To ważące na moim życiu pierwsze spotkanie z hula miało miejsce w 2007 roku. Od tamtej pory trwam w nieustającym zachwycie nad pięknem i niezwykłością tego tańca. Im bardziej go poznaję i odkrywam, tym moja fascynacja nim wzrasta, a zapisana w prostych krokach i gestach mądrość i prawda o nas, o naszym życiu, wartościach jakimi należy się kierować jest dla mnie drogowskazem w życiu codziennym. Zawdzięczam to moim nauczycielom z Hawajów: Raylene Ha'alelea Kawaiae'a, Kawikapuokalani Hewett i Joshua Lanakila Mangauil

Od 2009 roku staram się, najlepiej jak potrafię, dzielić się swoją wiedzą na temat tradycji i kultury hawajskiej i prowadzę regularne zajęcia nauki hula w Trójmieście. Wiedząc jak bezcennym i wartościowym jest czerpanie wiedzy i nauki "u źródła" od kilku już lat organizuję w Polsce warsztaty kultury hawajskiej z poznanym na Hawajach nauczycielem Joshua Lanakila Mangauil.

Stacja Kultura, ul. Starowiejska 2, Rumia dworzec PKP 29 października 2015 r., g. 18.00 Wstęp wolny!