Po długiej i ciężkiej chorobie 6 listopada zmarł w Gdyni były przewodniczący gdyńskiego koła Światowego Związku Żołnierzy AK, druh Alfons Śmierzchalski "Szary Wilk " - podczas II wojny światowej członek Tajnego Hufca Harcerzy, uczestnik konspiracyjnych akcji obronnych, mających na celu zdobywanie broni i amunicji, rozpracowanie niemieckiego systemu obronnego wokół Gdyni i przygotowanie map umocnień dla wojsk alianckich.
Oto życiorys Alfonsa Śmierzchalskiego napisany w 2007 r. przez Kazimierza Małkowskiego., zamieszczony w publikacji Czarna Czwórka Gdynia.
Druh Alfons Śmierzchalski - urodził się 13 lipca 1927 r. w Szubinie; ojciec jego Bolesław był powstańcem Wielkopolskim (odznaczony Krzyżem Walecznych), matka Kazimiera, z domu Łagiewska, rodzice pochodzili z poznańskiego. Rodzina Śmierzchalskich przybyła do Gdyni w 1930 r. Alfons był czwartym z kolei dzieckiem po Wandzie (rocznik 1920, członkini ZHP ze stopniem podharcmistrza, w czasie wojny członkini Tajnego Hufca Harcerzy), Edmundzie (rocznik 1923, hufcowym THH) i Hipolicie (konspiracyjnym działaczu w Gdyni), a przed najmłodszym Leszkiem Śmierzchalskim (łącznikiem THH). Śmierzchalscy w czasie wojny mieszkali w Gdyni, choć kilka razy zmuszeni byli opuścić zajmowane mieszkanie, by w końcu zamieszkać na poddaszu domu przy ul. Śląskiej nr 31.
Alfons Śmierzchalski przed wybuchem wojny ukończył pięć klas szkoły powszechnej, należał do gromady zuchów, ale już latem 1938 r. jako harcerz uczestniczył w obozie w Mrzezinie koło Pucka. Naukę w szkole niemieckiej kontynuował do 1941 r., a gdy ukończył 14 lat otrzymał z urzędu pracy (Arbeitsamt) skierowanie do pracy w Miejskich Zakładach Elektrycznych, gdzie - z przerwami na wysyłkę do prac przy budowie frontowych systemów obronnych - zatrudniony był do końca wojny. W elektrowni pracował przy maszynach drukujących rachunki za zużycie energii elektrycznej przez prywatnych odbiorców.
Działalność konspiracyjną rozpoczął w 1942 r., gdy przejął broń od aresztowanego kuzyna - członka Szarych Szeregów, Henryka Śmierzchalskiego, a wkrótce sporządzał listy z adresami funkcjonariuszy hitlerowskich urzędów na podstawie danych z ewidencji za zużycie energii elektrycznej. W styczniu 1943 r. składał przysięgę harcerską na banderę szkunera ZHP „Zawisza Czarny”. Wtedy też został zaprzysiężony jako członek THH, otrzymał stopień ćwika oraz pseudonim „Szary Wilk”. W THH pełnił funkcję wywiadowcy i został przeszkolony między innymi w zakresie zwiadu, topografii, obsługi broni i działalności konspiracyjnej. Jako członek THH uczestniczył m.in. w następujących akcjach na terenie Gdyni:
akcja „B-2” rozpracowywanie niemieckiego systemu obronnego wokoło Gdyni i przygotowanie mapy umocnień Gdyni dla nacierających wojsk II Frontu Białoruskiego;
akcje zdobywania broni i amunicji;
akcja „A-A” - zabezpieczanie członków THH w czasie prowadzonych akcji;
współpraca z grupą przerzutową żołnierzy AK i lotników brytyjskich z Gdyni na Zachód.
Po zakończeniu działań wojennych został uczniem Państwowego Gimnazjum i Liceum Męskiego w Gdyni, gdzie uzyskał małą maturę. W szkole był członkiem drużyny skautowej, do której należało kilku członków byłego THH. Drużyna ta stanowiła kontynuację przedwojennej drużyny im. Bolesława Chrobrego, protoplastki „Czarnej Czwórki”. Następnie uzyskał wykształcenie ekonomiczne i pracował zawodowo w Trójmieście, głównie w branży inwestycyjno-remontowej. Od 1987 r. był na emeryturze. Od 1989 r. był przewodniczącym autonomicznego koła „Światowego Związku Żołnierzy AK - członków THH” w Gdyni.
